Czerwoni trojandy trymaju w ruci
I kapelky krowi stikajut' na płattja
Chołodna sloza tecze po szczoci
Ne płaczu wid boli, a płaczu wid szczastja

Samotnist' napownjuje serce moje
I smutok ohorne bezporadnu czystu duszu
Te sonce na nebi uże ne moje
I z witrom rozmowy westy wże ne muszu

Tak sołodko w dumci pro majbuttja
Naj widczaj wbywaje ostanni bażannja
Des' hłyboko mrija porodyt' żyttja
Iz pachoszcziw traw doszczu i kochannja

Na nebi zasjaje ostannja zorja
I misjac' pokaże zatemnenyj bik
Ta mrija pro szczastja uże ne moja
Czerwoni trojandy pow’jały nawik