Moja j matinko, moja j łastiwko,
J prymy mene, j pryhorny mene do sebe.
Ta jaka ż ja j neszczasna na switi,
Pryjmy ż mene, matinko, pryhorny.
Ta jak że meni hor'ko żyt',
Ta jak meni na switi biłomu horjuwaty,
Ta jak meni tiji smerti dożydaty,
Moja j matinko, moja j hołuboczko.
I rozstupysja, syra zemłe.
Pidu żywa w tebe,
J pryhorny ż mene do sebe, neszczasnycju na switi.
Ta jak że ja, matinko, za toboju ubywajusja,
Ta jak że j, matinko, ja za toboju j horjuju j stradaju.

("Ta chwate", – promowljajuczy).