A mij synoczku, ta mij mołodisińkyj,
A mij synoczku, mij dorohisińkyj.
Ta na koho ż ty tut żinoczku mołodeńku pokynuw
Ta j dwoje ditoczok małeńkych?
O mij synoczok, ta mij dorohisińkyj,
O mij synoczok, ta mij zołotisińkyj.
A mij synoczku, ta moja j dytynoczko ridneńka,
Ta jake ż tobi horeńko trapyłos',
Ta ty ż chocz rozkaży na poslidnij dorozi.
Ta nam że nichto ne pochwałyt'sja,
Ta nichto prawdońky ne skaże.
A mij synoczku, ta mij ridneseńk(yj),
Ta tobi ż horeńko trapyłos'.
Ta my j ne spodiwałysja ta j ne nadijałys',
Ta s'ohodni buło żywe, ta j jiło, pyło,
A wweczori wże j ne stało, moja j dytyno.
A jak że nam tebe j zabuwat'sja,
Ta jak że nam od tebe odwykat', moja j dytyno?
Ta nikoły u switi my ne zabudemo,
Ta nikoły ne odwyknem, moja j dytyno.
A ditoczky ż moji manisińki, syritoczky,
Ta jak że j wy budete wyrostat',
Ta jak że wy budete horjuwat'?
Ta chto ż wam bude porjadoczok dawat',
Ta chto ż was bude j wospytuwat',
Ta moji j ditoczky, ta moji j syritoczky?
Oj synoczku ż mij,
Ta na koho ż ty rozhniwywsja, szczo ty usich pokynuw?
Ta czy ty na matir stareńku,
Ta czy na żinoczku mołodeńku,
Ta czy na susid błyzeńkych,
Ta czy na ditoczok małeńkych?
Ta czoho ż ty tak rano
Taku j chatku tisneńku zabażaw?
Ta tudy ż ni witer ne zawije,
Ni soneczko ne zahrije,
Ta moja j dytynoczko doroheńka,
Ta mij synoczku zołoteńkyj.
Oj synoczku mij ridneńkyj,
Ta widkilja ż tebe j wyhljadat',
Ta koły ż tebe dożydat'?
Ta czy tebe z hory, czy z dołyny,
Czy z czużoji krajiny?
Ta my ż tebe ta nikoły ne pobaczymo,
Ta j hołosoczka twoho ne poczujemo,
Ta moja j dytynoczko ridneńka,
Ta mij synoczku zołoteńkyj.
Ta moja j dytynoczko, ta moja j mołodisińka.
A mij synoczok, ta mij harnisińkyj.
Oj dytynoczko ż moja, oj Boże mij,
A na koho ż ty pokynuw nas?
Oj moja j dytyno,
Oj Boże mij, oj Boże,
Oj moja j dytynoczko ridneńka.