Oj sosonka litom i zymoj zełena.
A w p’jatnycju diwczyna buła weseła.

A w subotu rusuju kosu czesała.
A w nediłju, jak jty do szłjubu, płakała.

Ta j upała swomu bateńku u nohy:
– Ne daj mene, mij że bateńko, chocz roczok.
Poky znoszu cej rutjaneńkyj winoczok.