Deń korotkyj, jak myt', jak pomach ruky,
Ja s'ohodni, mow złamana hiłka...
Czorno-biłe kino, kolorowi roky,
I treba dożyty do ponediłka.

Pryspiw:
My widbułys', czy łysz buły?
Łyszajet'sja nadija...
A szczastja – ce koły
Tebe rozumijut'...

Tak tjahnuło mene za try-dew’jat' zemel,
Spokij dosi meni tilky snyt'sja.
U wysokomu nebi łetyt' żurawel,
Nu a ja wse łowłju neszczasnu synycju.

Pryspiw

Ja rjatuju kohos', obicjaju komus',
I dodomu łeczu, jak na kryłach,
Bez najbilsz neobchidnoho ja obijdus',
A bez zajwoho ja obijtysja ne w syłach.

Pryspiw

Ja ne zwyk utikat' i chowatys' w jurbi,
Znow zhadałas' stara kinopliwka,
I teper kożen deń ja howorju sobi,
Szczo treba dożyty do ponediłka!

Pryspiw

Deń korotkyj, jak myt', jak pomach ruky,
Ja s'ohodni, mow złamana hiłka...
Kolorowe kino, czorno-bili roky,
I treba dożyty do ponediłka...