Mij knjazju,
Ty mene pryczaruwaw,
Łjubow’ju, niby medom, napuwaw,
Mij knjazju,
Ty zustriw mene na biłomu koni,
Zupynywsja i zhubywsja w dałyni...
Knjahyne,
Zapiznyłosja żyttja,
Ja – wersznyk
Bez dorohy, bez puttja,
Ja – w’jazeń
Toj, szczo sam sebe pijmaw u swij połon,
I use moje żyttja – to tilky son.

Pryspiw:
Znow worożi striły ranjat' hrudy,
Znow nawkoło zli i dobri łjudy,
I kożen, utikajuczy wid kuli,
Tak prahne czuda...
Mrijamy otrujene wyno wypyłos' dawno...

Mij knjazju,
Knjahyne,
Ty kołys' mene szukaw,
A potim,
Potim,
Jak znajszow – to ne piznaw.
Knjahyne,
Ja ne znaju, de poczatok, de kinec'
I komu spiwaju pisnju dwoch serdec'?..

Pryspiw