Zustriłysja kołys' wona i win,
Zustriłysja j żyły sobi szczasływo,
Ałe schowałos' sonce
I udaryw hrim,
I chmary jich nadowho rozłuczyły.

A, może, wona na doszcz peretworyłas'
I wypała doszczem u joho dołoni?..
A win ne znaw, c'oho ne znaw,
A win szukaw, jiji szukaw,
A win buw dali u jiji połoni...

Szukaw po switu tam, de tilky mih,
Znewirjuwawsja win i padaw z nih.
Czerez osiń, czerez lito
Jszow czerez lita prożyti
Kriz' pustełju i kriz' biłyj snih...

A, może, wona na snih peretworyłas'
I wypała tym snihom u joho dołoni?..
A win ne znaw, c'oho ne znaw,
A win szukaw, jiji szukaw,
A win buw dali u jiji połoni...

Ta kożna kazka maje swij kinec',
Pro ce na switi znajut', nawit', dity.
I czasom wse żyttja treba nam projty,
Szczob te, czoho tak choczet'sja, zustritysja!

A, może, wona – nezdijsnena mrija,
Czekaje na ńoho na kraju zemli?..
I win ide, tudy ide,
I win znajde, jiji znajde,
Bo win wże znaje de szukat' jiji!

Zustrinut'sja kołys' wona i win,
Zustrinut'sja j szczasływo budut' żyty,
I wże nijaki chmary,
I nijakyj hrim
Ne zmożut' jich nikoły rozłuczyty!