Diwa Syna kołysała
I dobra Jomu bażała
Na use, na use,
Na use żyttja.
Obijnjała hołowoczku:
Ty zasny, zasny,
Synoczku,
I pociłuwała niżno
Wusta.

Ty – ż moja nadija,
Płot' moja i krow,
Ty – moja najbilsza,
Najwyszcza łjubow!
Witer zori wże kołysze,
Nawkoło tysza,
Padaje z neba son...

Diwa Syna kołysała,
Wże todi Wona wse znała,
Szczo Jomu, szczo Jomu
Hotuje żyttja.
Obijnjała hołowoczku:
Oj, jakby ż Ty, znaw,
Synoczku,
Ty – ne prosto Syn mij,
Ty – Boże Dytja.

Za hrichy łjuds'kij
Prołyjesz swoju krow.
Ty dlja wsich najbilsza,
Najwyszcza łjubow!
Witer zori wże kołysze,
Nawkoło tysza,
Padaje z neba son...

Ty – ż moja nadija,
Płot' moja i krow,
Ty dlja wsich najbilsza,
Najwyszcza łjubow!
Witer zori wże kołysze,
Nawkoło tysza,
Padaje z neba son...