Oj szepnuła dlja mene wesna:
Ne chodytymu bilsze odna.
Na steżyni kwitnewych striczań,
Moja dołe, czereszneju stań.

Pryspiw:
Oj szepnuła wesna,
Oj szepnuła wona:
Ja ne budu sama,
Bilsz ne budu odna.
Bo wesnjana pora –
Dlja łjubowi j dobra,
W junu dołju zwysa,
Jak wesełka Dnipra.

Wyjde chłopec', nenacze iz mrij,
W czepurnij wyszywanci swojij.
I kochannja moje mołode
Win za ruku tremku powede.

Pryspiw

Ptachom wypurchnut' niżni słowa –
U słowach sercja pisnja żywa,
W nij łuna sołow’jinych dibrow
I najpersza diwocza łjubow.

Pryspiw