Stojit' topolja, nacze dolja,
Jaka wrosła u rodowid,
Hiłkamy synje nebo kołe,
Zbyraje horłycju w polit.
Stojit' topolja na rozdołli,
Łehenda pam’jati żywa
I łystjam promowlja powoli
Swjati Szewczenkowi słowa.

Pryspiw:
Topolja, topolja, hłyboke korinnja,
Polit żurawłynnyj jiji werchowit'.
Topolja, topolja, zaduma osinnja
W oczach moho sercja, jak matir stojit'.

Stojit' topolja, deń switaje
W jiji potriskanij kori.
Stojit' odneńka, wyhljadaje
Swojich syniw z krutych daliw.
Stojit' topolja, ne starije,
Jiji obchodyt' czasu myt'
I ja wtiszajus', i radiju,
Szczo koriń z neju w nas odyn.

Pryspiw (2)

W oczach moho sercja, jak matir stojit'!..