Zakochaw mene weczir
U swoju dywowyżnu krasu
I teper ja zorju
Na dołonjach, mow krapłju nesu.
To krapłyna żyttja,
To kochannja moje
I ne hasnut' u serci czuttja,
Doky w nebi zorja wyhraje.

Zakochaw mene weczir
U błakytni tumany łuhiw,
Nacze wzjaw u połon
I steżynoju w połe powiw.
De zorije żyttja,
Mow switannje moje
I ne zhasnut' u serci czuttja,
Doky w nebi zorja wyhraje.

Zakochaw mene weczir
U tepło perepiłok swojich
I dusza moja tam,
Na spiwuczych steżkach polowych.
De rozłyte żyttja,
De dżerelce moje
I ne zhasnut' u serci czuttja,
Doky w nebi zorja wyhraje.