Win:
Chiba ja wynnyj, chiba ja wynnyj,
Szczo czerez stilky lit
Znow opynywsja, jak – sam ne znaju,
Bilja twojich worit.

Wona:
Chiba ja wynna, chiba ja wynna,
Szczo do swojich worit
Raptom ja wyjszła, mow chtos' pokłykaw,
Same o tij pori.

Win:
Chiba ja wynnyj w tim, szczo mynułe
W pam’jati ożyło,
Szczo zachotiło znow powtorytys'
Te, szczo u nas buło.

Wona:
Chiba ja znała, szczo zustricz nasza
Wse pereminyt' tak
I szczo zamanyt' nas tak dałeko
U mołodi lita.

Win:
My ż, pam’jatajesz, buły z toboju
Wże mow odrużeni...
Czom że ne skłałos', czom że distałys'
Inszi nam sudżeni?..

Wona:
Ta chiba wynnyj, szczo tak strażdaje,
Wirnyj mij czołowik
W tim, szczo z toboju my jak ne w haji,
To u hustij trawi!..

Win:
I chiba wynna, szczo tak rydaje,
Moja drużynońka
W tim, szczo wertajus' pizno dodomu
Kożnoji dnynońky!..

Wona:
Chto ż todi wynnyj, chto ż wynuwatyj? –
Tużno dusza zowe...
Ta szcze sumuje, płacze sopiłka,
Nawpił serdeńko rwe...

Razom:
Wże na uzlissi żarom osinnim
Rjasno pałaje hlid!..
Jak że nam buty, szczo ż nam robyty? –
Nichto ne dast' widwit...