Zabujała znowu osiń,
Zapałyła swij wohoń,
Szczedro sypłe nam darunky
Z łahidnych swojich dołoń!
I, rozniżywszys' na sonci,
Poky chmary ne doszczat',
Na poljach i na horodach,
Nacze pidswynky, łeżat'
I smiszni harbuzenjata,
I solidni harbuzy,
I rozkiszni harbuzychy –
Żenychiw-newdach pryzy!

Jakszczo dechto w żenychanni potraplja, buwa, w konfuz,
Spokonwiku w cij chałepi kraszcza wticha – ce harbuz!
Win i kasza, i nasinnja, i bahato szcze czoho!..
Łysz ne warto, druzi, na nicz najidatysja joho!

Udałysja c'oho roku
Harbuzy, mow ti słony!
I skazała baba Motrja,
Nasz wseznajko hołownyj,
Szczo, mowljaw, koły wrodyło
Tak bahac'ko harbuziw,
Ce do toho, szczo diwczatam
Wdostal bude żenychiw!
Bude z koho wybyraty,
Komu hołowu krutyt',
Bude kym perebyraty,
Z koho juszeczku waryt'!

Toż harbuzykiw, diwczata, zahotowte pro zapas,
Szczob na te, szczo ne chwatyło, z nas nichto ne maw obraz!
Ot jak matymete prawo na harem czołowikiw,
Nu, todi wże można bude maty j mensze harbuziw!

A wserjoz jakszczo, diwczata,
To porada wam taka:
Harbuzamy ne żburljajtes',
Bo j zwikujete w diwkach!
Nu, a ti, chto jich oderżaw,
Ne kljanit' żyttja swoje:
Z żinky tołk iszcze czy bude,
A harbuz – os', o, wże je!
Owocz nasz nacionalnyj,
Win do stołu w samyj raz,
I peczenyj, i warenyj,
I u profil, i w anfas!

To ż ranisze, niż łycjatys', tratyt' syły, czas, benzyn,
Wznajte, chłopci, czy wrodyły w toji diwky harbuzy!
Ja pomczusja u Ferrari chocz w najdalszyj z chutorciw,
Łysz buło b w diwok tamtesznich ta pobilsze harbuziw!

Owocz nasz nacionalnyj,
Ty do stołu w samyj raz
I peczenyj, i warenyj,
I u profil, i w anfas!
Szczo tam ti banany j kiwi,
I kokos, i ananas!
Ty dasy usim jim foru,
Wsim pokażesz wyszczyj kłas!