Oj odna ja, odna,
Jak byłynoczka w poli,
Ta ne daw meni Boh
Ani szczastja, ni doli.

Tilky daw meni Boh
Krasu – kariji oczi,
Ta j ti wypłakała
W samotyni diwoczij.

Ani bratyka ja,
Ni sestryczky ne znała,
Miż czużymy rosła,
I zrosła – ne kochałas'!

De ż drużyna moja,
De wy, dobriji łjudy?
Jich nema... Ja sama,
A drużyny j ne bude!