I
Pryjmy iz dołoń mojich niżniji kwity,
Pryjmy z moho sercja żahu i tepło.
W obijmach noczi szczasływi, mow dity
Rozdiłymo prystrast'
P’janku, mow wyno.

II
Tychyj postuk serdec'
Rozkryje nam Wseswit,
Niżnyj szepit rozbudyt'
W duszi zametil,
Obpałyły moji huby
P’jankym pociłunkom, mow wpersze,
I zabudem z toboju pro wse na zemli.

III
S'ohodni twoje tiło –
To dlja mene rankowe switannja,
S'ohodni twoji oczi jasni –
To bezmeżna peczal.
Widdaty żyttja za krapłynu
Twoho kochannja,
W obijmach twojich zabuty pro żal.