Ja projdusja bosymy nohamy,
Z swojim sercem zaspiwaju w takt
Bohusława najswjatiszymy steżkamy,
Szczo tak czasto wyrynajut' w mojich snach

Pryłeczu do tebe, nacze witer,
Rozciłuju niżno twij porih.
Prypadu czołom u twoji kwity,
Sered ridnych i omrijanych dorih.

Pomołjus' na sribni twoji wody,
Naberus' z nych swiżoji snahy,
De w tumannych marewach switanku
Neńka Ros' hołubyt' berehy.

I nesut'sja strimko myjut' skeli
Jiji wody czysti, mow sloza,
I spiwajuczy bad'oro ta weseło
Moju duszu zakrutyła teczija.

Ja wdychnu powitrja bohusławs'ke
Stojaczy u lisi wikowim,
Zanurjusja z hołowoj u sywu kazku,
Łisu swoju tuhu opowim

Czom sumujesz diwczyno Marusja?
Zaspiwaj nam piseńku swoju,
Chaj ja za kozactwom zażurjusja,
Chaj ja swoju duszu zwesełju.

Hen z Łobunky wydno skriz' dałeko –
Wydno riczky hołubu hładiń.
I cerkowni bani, mow łełeky
Znjałys' u hospodnju nebo syń.

Zołoti polja łaskaje sonce,
Rozływajut' tuhu sołow’ji
Zahljadajut' tycho u moje wikonce
Bohusławs'ki niżni weczory.

Hen, rozkydaw szczedro ta barwysto
Swoji zemli bat'ko Bohusław,
Szczo meni z dytjaczoji kołysky
Łjubow do Ukrajiny peredaw.

I skilky b lit ne maw by za płeczyma,
Jakymy b ja steżkamy ne błukaw,
Czerez swity prostełyt'sja doroha rusznykamy
W błahosłowennyj, ridnyj Bohusław.