Ty kwitkoju soncja zijszła,
Rosjani trawy u kosy wpłeła,
Tepłym doszczem ptachiw zbudyła.
Ty promiń łjubowi znajszła,
Słowo swoho Tworcja zberehła,
I w nebesa złetiła.

Wesna mojeji duszi.

Witryło żyttja – pid Hospodnim kryłom.
Mij czowen, w burchływomu mori – pływy.

Ty w serce raptowo pryjszła,
Kryhu zymowu peremohła,
Mriji dałeki zdijsnyła,
Ty switłom dobra rozcwiła,
Slozy zabrała, myr daruwała,
Dobru nadiju dała.