Tecze riczka newełyczka
Z wysznewoho sadu.
Kłycze Hitłer Antonesku
Sobi na poradu.

– Porad', porad', Antonesku,
Jak ridnaja maty,
Oj czy meni wojuwaty,
Czy nazad tikaty?

– Oj ja tebe, myłyj druże,
Radżu j ne poradżu:
Tobi każu wojuwaty,
A sam p’jaty mażu.

My z toboju wojuwały
Aż pid Stalinhradom,
Ta j ne baczyły oczyma,
A łysz tilky zadom.

– Bodaj tebe, Antonesku,
Jak tak mene radysz!
Ty szcze j sała ne najiwsja,
A wże p’jaty mażesz.

– Mażu, druże, sobi p’jaty
J sztany pidtjahaju,
Bo wtrymatys' na Wkrajini
Ja dumky ne maju.

Treba, treba, myłyj druże,
Wse pryhotuwaty,
Bo jak stane w tebe mokro,
To ważko tikaty.

Wsi moji winky ławrowi,
Dani w nahorodu,
Kljati kozy dawno z’jiły,
Popywajut' wodu.

Tak proszczaj, mij myłyj druże,
Ja budu tikaty,
Tobi radżu poskorisze
Slidom pospiszaty.