Jeszcze wczora izweczora łjulka sja kuryła,
Ta jak wpała iz prypiczka – na zemłju sja zbyła.

Ta piszow ja na torh, na torh łjulku kupuwaty,
Łjulka buła dorohaja, ne mih storhuwaty.

A diwczyna czornobrywa jajci prodawała,
A ja jeji prosyw, prosyw, szczoby storhuwała.

Zakuryw ja fajku-łjulku, piszow na zaloty,
Prychodżu ja do jidnoji – zamkneni woroty.

Prychodżu ja do druhoji, a druha sja duje,
Ja hołowu pid szapczynu: "Naj ty mat' morduje".

Pryjszow że ja do tret'oji czerez perełazy,
Jakyjs' dureń mene swysnuw szczos' zo sztyry razy.

– A ty, durnju, czoho bijesz, czoho ne pytajesz?
A win mene jeszcze raz: "Czomu ne wtikajesz?"

Ta j zaczaw ja utikaty bez czużi horody,
Zamotawsja w harbuzynnja ta j narobyw szkody.

Zaczały mja pozywaty, do sudu pysaty,
Ta j ja musiw sztany draty, harbuzy łataty.

A ja odyn załataju, a druhyj zaszyju,
A tretij wże ne zmahaju, bo b’jut' pany w szyju.