Yeshche vchora izvechora lyulka sya kuryla,
Ta yak vpala iz prypichka – na zemlyu sya zbyla.

Ta pishov ya na torh, na torh lyulku kupuvaty,
Lyulka bula dorohaya, ne mih storhuvaty.

A divchyna chornobryva yayci prodavala,
A ya yeyi prosyv, prosyv, shchoby storhuvala.

Zakuryv ya fayku-lyulku, pishov na zaloty,
Prychodzu ya do yidnoyi – zamkneni voroty.

Prychodzu ya do druhoyi, a druha sya duye,
Ya holovu pid shapchynu: "Nay ty mat' morduye".

Pryishov ze ya do tret'oyi cherez perelazy,
Yakyis' duren mene svysnuv shchos' zo shtyry razy.

– A ty, durnyu, choho biyesh, choho ne pytayesh?
A vin mene yeshche raz: "Chomu ne vtikayesh?"

Ta y zachav ya utikaty bez chuzi horody,
Zamotavsya v harbuzynnya ta y narobyv shkody.

Zachaly mya pozyvaty, do sudu pysaty,
Ta y ya musiv shtany draty, harbuzy lataty.

A ya odyn zalatayu, a druhyi zashyyu,
A tretiy vze ne zmahayu, bo b’yut' pany v shyyu.