Na wułyczci Wirmens'kij w samomu centri Ł'wowa
Swityła sja żariwka straszenno honorowa,
Wona sobi swityła iz weczora do ranku,
Szczoby sja ne bojały lwiw’jany i lwiw’janky.

A potim jij nabrydło use na tomu ż misci,
Chotiła by swityty sama na ciłe misto,
Ta szczo tam ciłe misto – dlja neji to dribnycja,
Swityty, tak wid Brodiw do pols'koji hranyci!

Otak pomirkuwała i wzjałasja do diła,
Raz błymnuła dobrjacze ta j tut taky zhoriła...
Powczalna wypływaje moral z cijeji pisni –
Jak choczesz dowho żyty, swity na swomu misci!