Żyw na switi Łesyk Neczipajło,
W szkoli win nikoho ne czipaw,
A u wilnyj czas win, jak zwyczajno,
Z pesykom po wułyci huljaw.

Pesyka wyhułjuwaty treba,
Bihaw win sobi tudy-sjudy
I buło nad nymy myrne nebo,
I buło szcze dowho do bidy.

Pesyk buw rozumnyj, mow łjudyna,
Ałe obereżnym win ne buw,
Wybih na projiżdżu win czastynu
I Łesyka z soboju potjahnuw.

Druzi ne pomityły dew’jatku,
Szczo łetiła szwydko, mow striła,
Za kermom u danomu wypadku
Łesykowa wczytelka buła.

A jakraz asfalta doszcz pokrapyw,
Buw win duże mokryj ta skłyz'kyj.
Raptom chtos' pid kołeso potrapyw,
Ałe chtos' załyszywsja żywyj.

W nebi zakurłjukały łełeky,
Pesyk widpowim jim "haw-haw-haw",
Prawyła dorożńoji bezpeky
Łesyk w swojij szkoli ne czytaw.

Tycha nadzwyczajna na uroci –
Ce pryjszow z miliciji major,
Win złyzaw slozu na liwim oci
I ditkam rozpowiw pro switłofor.

Cja pryhoda transportno dorożnja
Nazbyrała uczniw pownyj kłas,
Ałe je w nim parta, szczo porożnja,
Łesyka nemaje sered nas...