Nawesni ukrajins'kyj narod
Zasiwaw deputats'kyj horod,
Wsi chotiły, aby woseny
Ne pojiły wrożaj bur’jany.

Kandydatiw obrały do polja,
Szczob iz zernjatok wyrosła wolja,
Stały w koło, stare j mołode,
I czekajut' – czy dobre zijde.

W nas takoż dobre zernja je,
Szczo wrodyła na swit
Stanisławs'ka hubernija,
Kołomyjs'kyj powit!

Ta czekannja w narodu puste –
Bo porjadnoho nic ne roste.
Połonyły horod budjaky –
Pchajut' whoru czerwoni kwitky.

A kulbaby i syni wołoszky
Ne distały zemli anitroszky, –
Wse pojiła czerwona irża,
Niby swoja zemlja, a czuża...

Oj, ne łjubyt' imperija
Żowto-synij toj cwit!..
Horezwisna hubernija,
Horezwisnyj powit!

Zasiwały horoda darma –
Na wrożaja nadiji nema,
Rozkwitaje brechnja pid doszczem
I use opowyte płjuszczem.

Rep’jachy wy moji, parazyty!
Jak wam łaso na szyjach sydity!
Łysz spokijnyj poruszuje stan
Nasz wusatyj, ripczastyj Łuk’jan.

Ot by wykłykat' Beriju
Iz skrywawłenych lit
W tu tryzubu huberniju,
Banderiws'kyj powit!

Chaj pomrijut' sobi budjaky,
A u nas bude wse nawpaky,
Bo ne schocze terpity narod
Toj brechływyj czerwonyj horod.

Pereorut' joho czorni woły,
Szczob ne wyrosło krywdy nikoły,
A jake nam posijat' zerno –
My poradymos' z didom Juchno!

To łyszeń persza serija,
Sumuwaty ne slid.
Stanisławs'ka hubernija,
Kołomyjs'kyj powit!