U żytti take buwaje:
W samoti mij wik mynaje...
A kochannja wse nemaje –
I nijak ne zasnu...
Szczo meni robyt' z soboju?
W czerzi ciłu nicz ja stoju –
Czy znajdu kołys' ja swoju
Kowbasu krow’janu?..

Pryspiw:
Krow’janka, ty moja krow’janka...
Może, poszczastyt' – strinemos' znow?
Krow’janka, niżna krow’janka, –
Ty moje żyttja, ty je moja łjubow!

Za tebe odnu miljony
Widdadut' usi kupony,
Bo, jak prapor ty czerwonyj –
Peremożna krasa!
My za tebe jdem do boju,
Razom stojimo u stroju.
Bo sercja nawik z toboju –
Krow’jana kowbasa!

Pryspiw

Bilszoji nema łjubowi.
Wsi my, jak odyn, hotowi
Zdaty chocz po litri krowi,
Szczob ne wmerła wona.
Szcze miż namy je witryna
Ta jakas' projde hodyna –
I wona pryjde, jedyna,
Kowbasa krow’jana!

Pryspiw