Doszcz, ja tak tebe łjubłju j łjubyty budu,
Doszcz czudes, na switi sim, ty – wos'me czudo,
Doszcz use pid nym nenacze rozkwitaje,
Łitnij doszcz, tebe meni zawżdy ne wystaczaje.

Znowu doszcz takyj, jakym tebe ne baczu w prozi,
Łitnij doszcz – etjudy neba na mojij dorozi,
Łitnij doszcz, szczo nadaje i mołodist', i syłu,
Łitnij doszcz, dlja mene w switi samyj ty krasywyj.

Doszcz – darunok sribnyj neba, abo doli,
Łitnij doszcz, krapłynky jak dijezy i bemoli,
Znowu doszcz, win po asfaltu wybywaje noty,
Łitnij doszcz, swij sekret widkryj meni, nu chto ty?

Łitnij doszcz – wesełky posłanec' iz neba junyj,
Łitnij doszcz – ty samyj, szczo ne je bahatostrunnyj,
Łitnij doszcz, dlja kohos' ty woda dlja mene ż swjato,
Doszcz, ty dywo, jak że szcze tebe nazwaty?