Pry kameni, pry biłomu, krynyczeńka,
A w nij – z-pid kamenja woda.
Pry kameni, pry biłomu, werbyczeńka
Zrosła, krasoju mołoda.
Nadijet'sja krynyczeńka nekopana,–
Łjubow napytysja pryjde.
Werbyczeńka, mow diwczyna nekochana,
Pory spodiwanoji żde.

Pryspiw:
Ty pryjdy, pryjdy,
Pid werbyczku stań,
Pryhorszczu wody
Z kamenja distań.
Ja u tij wodi
Huby zatopłju.
Ty zbahnesz todi,
Jak tebe łjubłju.

Szczo dumałos', hadałosja, szcze j snyłosja,
Zijde zoreju w szczasti lit,
I serdeńko, szczo dosi tak ne byłosja,
W duszi spowyjet'sja na cwit.
Jakszczo tobi zasmuta wkryje łyczeńko,
Ne daj, szczob tiszyłas' bida,–
Zhadaj todi nekopanu krynyczeńku,
W jakij z-pid kamenja woda.

Pryspiw

Z-pid kamenja wodyczeńka wybłyskuje,–
Taka czysteńka, jak sloza.
Łjubow moja werbowoju kołyskoju
Pływe w dałeki nebesa.
Nechaj my u dorozi szczos' rozhubymo,
Nechaj nam wypadut' hoda.
A toji my krynyczky ne zabudemo,
W jakij z-pid kamenja woda.

Pryspiw