Seło moje minjajet'sja z rokamy,
Rostut' derewa i milije staw.
Nezminna łysz steżyna za sadkamy,
De bosonohym chłopcem ja hasaw.

Pryspiw:
Steżyna, bat'kiws'ka steżyna
Biżyt' sełom u neosjażnu dal.
Znajoma meni kożna tam rosłyna,
Kochannja perszoho – moja peczal.

Chodyw małym ja steżkoju do szkoły,
Po nij zustriw swoju Swjatu łjubow.
Steżynu ne zabudu ja nikoły,
Po nij dorosłym u żyttja piszow.

Pryspiw

Neczasto powertajus' ja dodomu,
Schwylowanyj do materi idu.
Jak serce mre ne rozpowim nikomu.
Po cij steżyni wnukiw powedu!