Ł'odjani okrajiny Wseswitu
Ne widczuwajut' nestaczi tepła,
Zastyhłyj dym
Ważkym sirym pyłom
Nakrywaje
Załyszky żyttja...

Czomu ż todi
Nam tak tisno w bezodni?
Czomu naszi nohy
Ne łyszajut' slidiw,
Szczo mały b swidczyty
Pro isnuwannja żyttja
Na Zemli?

Wpała epocha,
J swidok staw suddeju,
Zamaskuwawszys'
Pid czużi ponjattja –
Same ce
Dało jomu syłu
Dywytys' w oczi
Bezhłuzdoji smerti,
Buty statystom
U krywawij wijni
I peremohty,
Zachyszczajuczy prawdu.

My dowho jszły,
Mirjały krokamy
Spustoszenyj swit.
Naszym żyttjam
Skorystałys' inszi,
Załyszywszy nam
Łysze swoji spomyny,
Szczo pislja jich smerti
Stanut' naszym majbutnim...

Ja prokynuws' wid bołju,
Nemow u łeszczatach
Zatysnuły skroni –
Hiłka wdaryła w skło,
I mij swit
Rozłetiws' na szmatky.
Może wse nawpaky,
I cej swit ne isnuje
Bez mene?
Łysze odyn krok,
I my budemo razom
Zawżdy...