Ty posmichajeszsja znow i ty czariwna taka,
To może buty łjubow, a może prosto wesna.
Ce ne ważływo, koły na mene dywyszsja tak,
Ja widczuwaju tepło i ce je znak.
S'ohodni swjato i ja tebe witaju iz nym,
Bażaju sonjacznych dniw, nechaj rozsijet'sja dym,
Chołodnych dowhych noczej ne bude w twomu żytti,
Dlja tebe budu łysz ja – dlja mene ty.

Pryspiw:
I-je-i-je-i-i-je-je,
S'ohodni swjato znaju i ja tebe witaju,
I-je-i-je-i-i-je-je,
I wse najkraszcze tobi bażaju. (wes' kupłet – 2)

A może buty i doszcz, a może buty i snih,
Ja sonce baczu zawżdy w oczach bezmeżnych twojich,
I ne ważływo koły nastane biła zyma,
Jakszczo ja bilsze ne sam, ty ne sama.
Ja podaruju tobi na swjato kwity-wohoń,
Ja dowedu najawu najpotajemniszyj son,
A ty swjatkowa taka, ty posmichajeszsja znow
I ce ne prosto wesna – ce je łjubow.

Pryspiw

Krapłynka z neba teper dlja mene prosto woda
I w łystopadowyj doszcz na serci tuhy nema,
Bo ty skazała meni słowa, jaki ja czekaw,
Bo ty u doszcz ne piszła, chocz ne trymaw.
S'ohodni swjato i ja tebe witaju iz nym,
I ja bażaju tobi takoju buty zawżdy,
Ne pomiczaty, jak snih na zemłju padaje znow,
A daruwaty wesnu i łjubow.

Pryspiw (2)