Pekucza kropywo, oj ty zełenaja,
Ty, moja swekrucho, rozprokljataja.

Mene posyłajesz w połe żyto żaty,
Bujne żyto żaty, u snopy w’jazaty.

Oj żała, żała i w’jazała w snopy,
Koły misjac' zijszow, poskładała w kopy.

Jak dodomu iszła, jasna zorja zijszła,
Striłys' kraj steżeńky try wowky sireńki.

– Wowky moji, wowky, wowky-siromanci,
Czy ne zustriczały moje dytja wranci?

Perszyj wowk howoryt': – Dytynu zdybaw ja.
Druhyj powidaje: – Jiji kołysaw ja.

Tretij pryznajet'sja: – Rozirwaw dytjatko,
Szczo chodyło bose, małe syrotjatko.

Pozbyraju kosti w tonki pełjuszeczky,
Wże nema j ne bude mojeji duszeczky.