– Daj że Boże, zweczera pohodu,
Wiz'mu widra ta j pidu po wodu.

Wzjała widra ta j piszła po wodu,
Podobała kozaka na wrodu.

– Hej, kozacze, ty, sławnyj sobołju,
Wiz'my mene na czowen z soboju.

– Chody, sidaj na czowen, no chutko,
Chody sidaj, diwczyno-hołubko.

Szcze diwczyna na czowen ne siła,
Bystra woda czowen zatopyła.

Ide, jide, try kozaky jide,
Baczut', baczut' – szczos' po wodi pływe.

Odyn kozak browamy morhaje,
Druhyj kozak diwczynu pytaje.

Tretij każe: – Szczo bude, to bude,
Ja diwczynu rjatuwaty budu.

– Rjatuj mene, kozaczeńku-brate,
Budesz maty za to dwi zapłaty.

– Ja ne choczu, diwczynońko, płaty,
Łysz za żinku choczu tebe wzjaty.

– Łuczcze budu u mori tonuty,
Niżeń tobi drużynoju buty.

Potonuła diwczyna Chrystyna,
Pływe, pływe czerwona chustyna.

– Ne żal meni, oj ne żal chustyny,
Łysz żal meni diwczyny Chrystyjan.