Wzjało diwcza widra
Ta j piszło po wodu.
A tam chłopci-rybołowci
Ta szcze j kozac'koho rodu.

– Oj wy, chłopci-rybołowci,
Kozac'koho rodu,
Wiz'mit' mene na toj czowen,
Perewezit' czerez wodu.

– My b tebe uzjały,
Szczob chwylja ne zbyła,
Szczob za tobow stara maty
Tak tjażeńko ne tużyła.

– Ne bude płakaty,
Ne bude tużyty.
Sama wona dobre znaje,
Szczo ja ne maju z kym żyty.

Siło diwcza w czowen,
Tjażeńko zitchnuło,
Wytjahnuło biłu chustku
Ta j try razy machnuło.

Nichto se ne baczyw,
Tilky stara maty,
Szczo stojała kraj bereha,
Stała hireńko płakaty.

Ne płacz, stara maty,
Ne płacz, ne żurysja,
Sonce zajde, misjac' zijde,
Donja dodomu wernet'sja.

Soneczko zachodyt',
Misjaczeńko schodyt'.
Nema, nema moji doni,
Nema, czohos' ne prychodyt'.