Yszły rybare na ryby (2)
Do toj hłubokoj dołyny. (2)

Zajszły ony tam na dołje, (2)
Naszły ony tam pachołje,
Zaczały pytac: czyje je.

A jeden kryczyt: Wozme ho! (2)
A druhyj kryczyt: Łyszme ho! (2)

A tretij na ho nycz ne dbaw, (2)
Łem do rychtarja znaty daw. (2)

Wszytkymy dzwonamy dzwonyły, (2)
Żeby sja diwoczky schodyły. (2)

A każda pryszła h’ winoczku, (2)
Łem ta rychtar'owa w czepoczku. (2)

Oj Hanc'o, Hanc'o, de winec? (2)
Szmaryła łem ho w Dunajec. (2)

A czoho ż ty ho szmaryła? (2)
Bo-m ho nerada nosyła. (2)

A wzjały Hancju za ruczky, (2)
Wyweły jej tam na łuczky –
Mały ji stynac hławyczku.

Jak mate stynac,– stynajce, (2)
Naj otec, maty ne płacze. (2)

A otec, maty słezamy, (2)
A frajirowe żartamy. (2)