Stohne ridna moja,
Soncja w neji ne maje.
De ja prytułok szukaju,
Chmara czuża.
Znykły sprawżni heroji,
Porosły trawoju,
Nichto ne znajde, nichto ne zhadaje
Jichnje im’ja...

Szczo to za chmara, jaka nad namy?
Bilsze ne może, zemłe, spaty.
Szczo to za chmara, czorna prymara?
My powstajemo, Dity Soncja!

Stohne ridna moja
Z czasu, koły my widdały
Zemłju tym, chto ne z namy,
Wołju – hroszam.
Prawda tilky odna,
Prawda – bat'kowa mrija,
Ridnu zemłju łjubyty.
Mabut', ce nasza ostannja nadija!