Czornym lisom jde powstanciw zahin
I u kożnoho chłopcja dumka odna,
Nacze w ridnu domiwku wertajet'sja win,
Kłycze czornoho wistuna.
Pislja dowhych bojiw rany znow zażywut',
A w czubach mołodych sywyna.
Powernut'sja do domu i spokijno zasnut'
Tam, de Czornoho lisu łuna! Łuna!..

Tilky smutok i bil u oczach mołodych,
Chocz po switu bujaje wesna.
Ne diwoczi pisni zustriczatymut' jich,
Strine Czornoho lisu łuna.

Na haljawach hłuchych dubowi chresty
Tych bratiw i sester, szczo zabrała wijna.
A u łysti hustomu łysz witer swystyt',
Płacze Czornoho lisu łuna.
Wy hrud'my zustriczały worożyj wohoń,
Mow w duszi Ukrajina odna.
Wasze serce tepłom materyns'kych dołoń
Hrije Czornoho lisu Łuna! Łuna!..

I po nynisznij deń na dubach wikowych,
De swynec' jim koru postynaw,
Krowotoczywi rany jak pam’jat' pro nych
W hori Czornoho lisu łuna.

I po nynisznij deń jichnja pisnja dzwenyt',
Jak natjahnuta Bohom struna,
Ne stychaje wona, ne zmowka ni na myt',
Kłycze Czornoho lisu łuna!
Ne stychaje wona, ne zmowka ni na myt',
Kłycze Czornoho lisu łuna!
Kłycze Czornoho lisu łuna!