Projdenyj szljach ne projdesz,
Kożnu myt', ne powtorysz ty znowu.
Prożytyj deń ne powernesz,
Chiba szczo łysz tilky u snach.
Wicznosti dań – widdajemo z toboju my naszu rozmowu,
Szczo potonuła w bezhłuzdych, tjażkych ta sumnych pomyłkach...

Zazdrist'?.. Czy sum?.. Czy obman?..
Czy nawijane witrom proszczannja?..
Mow byte skło zaronyło w sercja swij kołjuczyj krysztal.
I rozweło, rozczynyło u budnjach wse nasze kochannja,
Szczo tak płekały u serci,
J tak ważko kołys' my znajszły.

Słabkist' duszi – ce koły ty ne znajesz szczo majesz skazaty,
Szczo widczuwaty... Ne znajesz, czy możesz łjubyt' wzahali.
Ta ne buwaje łjubowi bez ryzyku, ryzyk – bez wtraty
Chocz i odyn na miljon, ałe wse ż taky wtratyły my.

Ta ne zważaju na te, szczo iszcze ne zahojiłys' rany.
Budu szukaty po switu prymarnu łjubow na wiky.
Nawit' jakszczo ja i znaju, szczo wiczno ne może trywaty
W cim switi niszczo...
I w łjubowi buwajut' swoji pomyłky...