A w naszoho djad'ka, da w joho domu

Pryspiw:
Swjatyj weczir!

W kinec' stoła tam stojaw Mykoła,
Pidpersja meczem pid prawe płecze.
A w liwij ruczci kłuboczok derżaw,
A z toho kłuboczka sloza kanuła;
A z tiji slozy Dunaj rozljawsja,
A w tim Dunaju Chrystos kupawsja;
Chrystos kupawsja, na muku zdawsja!
A Bożaja Maty po berehu chodyła,
Po berehu chodyła, Syna swoho pytała:
"Oj, Synu Bożyj, de ż ty buwaw,
Na swjatu kutju de ż ty weczerjaw.
Na swjate Rizdwo de ż ty obidaw?"
– Oj, weczerjaw ja da w pana djad'ka,
Tam ja obidaw, – joho odwidaw.
Buwaj że zdorow da, pane djad'ku!
Ne sam z soboju, z swojeju żenoju,
Iz myłym Bohom, z choroszym rodom.