Za wiknom płakaw nudnyj doszcz,
Wsim rozkazuwaw pro swoju bidu,
Nałyj, nałyj, nałyj,
Nałyj nam dwom,
Dawajte wyp’jem za tych,
Koho nema z namy zaraz tut.

Boże, czy dobre jim tam?
Czy posmichałys' wony,
Koły do sebe Ty jich braw?
Pusty mene
Chocz krajeczkom oka podywytys' na nych,
Pusty mene,
Ja skażu dwa słowa ti, szczo ne wstyh.
Pusty mene... Pusty mene...
Pusty!

Widpowiw meni mudryj Boh
Wicznym nebom i zołotom zirok:
Ty ne spiszy, słuchaj, tilky ne spiszy,
Pidnjatysja do mene wstyhnesz ty zawżdy.
Poky ty szcze sered łjudej –
Nawczysja cinuwaty kożen nowyj deń,
Nawczy łjudej łjubyty cej swit
Ta ne tilky sebe,
Nawczy łjudej radity zawżdy,
Koły sonce wstaje.
Nawczy mene! Nawczy mene!
Nawczy!

Wełyke szczastja – zustriczaty nowyj deń! (4)