Misto, pidvladne doshchu y padolystu,
Navstiz vidkryte cholodnym vitram.
Vse peretvoryuye na osobyste
Misto, v yakomu mene nema.

Tam my nazavzdy zalyshylys' yunymy:
Tam buly virshi i persha lyubov...
Ale v doshchi raptom znovu pochuyemo
Te, shcho kriz' chas povertaye nas znovu –

Pisnyu rudoho sobaky...
Pisnyu rudoho psa.

My zahubylysya v chasi i prostori,
I vze nemaye nazad vorottya...
Kozen prychodyt' syudy, nache v hosti,
shchoby otrymaty vse vid zyttya.

Dali emociyi stychnut'. Vidbudemo.
Vidhalasuyemo... Pomovchymo...
Moze, yak Boh dopomoze, pochuyemo
Te, shcho kriz' chas povertaye nas znovu –

Pisnyu rudoho sobaky...
Pisnyu rudoho psa.

Pryspiv:
Davay zaspivayem
pisnyu rudoho sobaky.
Vin tochno znaye,
yak navprostec' do nebes.
Vichnist' piznayem
i rozshyfruyemo znaky.
V bezmiri svitu
kozen iz nas, yak pes.

Pisnyu rudoho sobaky...
Pisnyu rudoho psa.