Pereosmyslennya vichnosti zavzdy v sercyach
znachodyt' prystanok.
Navit', koly ty samotno stupayesh na kray.
Tilky ostanniy, probudzenyi pivnyamy
tviy nevyspanyi ranok
movyt' tobi: "Chekay".

Znovu, natrapyvshy na shche ne vypytyi chay
toboyu s'ohodni,
ya povertayus' u diysnist', a diysnist' sumna:
adze zachmarene nebo, i soncya nema,
lysh dusha ishche prahne melodiy –
... obirvalas' struna.

Pryspiv:
A ya pidu
shukaty sonce na svoyu bidu...
A yak znaydu,
tebe z soboyu, myla, zaberu.

Lyudy idut' popry nas. Lyudy – inshi,
a my z toboyu tym chasom
prahnemo buty udvoch i dilyty na dvoch use
navit', koly bude bolyache, abo yakshcho
povernet'sya iz temryavy raptom
nedoyatrenyi shchem –

budemo viryty v sonce, chekaty doshchiv,
zbyraty u zmeni
viter poliv i zaryny rozpechenych zir.
Ya povernusya todi, yak roztoplyu lody
i ty znovu zachochesh do mene.
Zachotivshy – povir.

Pryspiv