Ce – sproba napysaty virsh pro nas,

pro nashu uchtu, molodu i p’yanu.
Yake vyno, yaku chmilnu omanu
vlyvav u yuni horla shchedryi chas!
My tak zyly, nemov spivaly dzaz.

Chocha ne dzaz, a kamerni koncerty
zryvaly nas, i my ishly v snihach
na horu, de lisy rosly i ptach
krychav pro shchos' tayemne i vidverte,
i vid lyubovi mozna bulo vmerty.

Chy chto za namy yshov po tych slidach?

Ta ya zabuv, lybon, pro holovne:
yshov rik novyi, te diyalosya v sichni.
V budivlyach spaly mlyavi y anemichni
hulyaky, shcho nabralysya do ne-

prystoynosti. A ty pekla mene,

shchorazu insha, ne taka. Shche z nochi –
ti dvi ruky u mene na plechach
ya pam’yatav, i temne shchos' v ochach.
Ale yakyi kretyn poviryt' v ochi?

Ya pidbyrav klyuchi, slova prorochi,
chocha na ranok miy poet zachach...

Yak tyazko povertatys' na rivnynu,
skotytys' po hladenkiy merzloti,
chy z’yichaty, yak ya, na zyvoti
v tu vulychku, shcho vyhynala spynu,
pid maskarona borodu capynu,
de pyyaky, tramvayi i svyati,

de, vse odno nedremna, mov radar,
nacilenyi na sny, chyhala zrada,
a vychudlyi bibliynyi vynohradar
na bramach buv rozip’yatyi, spodar.
A z radiol shypiv rizdvyanyi dar
(chocha yoho y zabryazkala estrada).

Tudy, de vsyudy vidbuvavsya son –
tyazkyi, pochmilnyi, pislyanovorichnyi,
tudy, de kozen p’yanyi buv zustrichnyi,
a vsi zustrichni – p’yani. V unison
spivaly my, zabuvshy pro fason.

Choch my y buly, mov mandrivni aktory,
i v nas buv Ihor, vin surmyv, yak as.
Yakas' nayivna vira u Parnas,
chy to v Provans,– ale rushala hory!..
Otak my yshly, nemov slipi u more,–
i ty, i ya, i vsi navkolo nas...