Ya pomru v Paryzi...
Sesar Valyecho.

My pomrem ne v Paryzi...
Natalka Bilocerkivec'.

My pomrem ne v Paryzi, bo my vzahali ne pomremo,
a yakshcho my pomrem, to v Paryzi, tak samo, yak i
v Holivudi, Honkonzi, Zenevi, Yaremchi, San-Remo.
Pislya nas bude more poroznich plyashok pid stolom na sudi.

Ce z yake neposylne sluzinnya na blaho pospilstva!

Zahanyaty poeziyi pruten u dupu dobi,
malyuvaty sviy herb na rozhavkanych pyskach debilstva,
rozvazaty partiyciv, patryciyiv i key-dzi-bi.

Nas narod ne zabude. Nam pam’yatnyk bude. U L'vovi –
I tak samo na vsich postamentach i tronach zemnych.
"Neborak! Irvanec'! I shche otoy tretiy... A chto vin?" –
zapytaye znenac'ka odyn iz turystiv durnych.

Ya b yomu vidpoviv! Ya yomu vidpovim uze zaraz:
ach ty, telepnyu, bevzyu, durylo i skurvyi ty syn!
Nas na cokoli troye – chetvertyi na cokoli Falos
(ce, zdayet'sya, filosof takyi davnohrec'kyi odyn).

I naviky zastyhnemo my v bozevilnomu L'vovi –
pered Opernym, v centri. Prospekt Bu-Ba-Bu mov rika!
I chlopchys'ka vnochi malyuvatymut' chrin na Sashkovi,
i nebesna vorona obkrapaye Neboraka.