Zvorochobylysya aystry
pryosinnim sonceletom,
promynalnoyu poroyu,
padolystom deruchkym.
Bozna-zvidky zdaty ranku.
Moze, zazymok raptovyi,
moze, doshch, a, moze, viter,
stiy – nemov na cholopku.

Kruzelyaye ponad nymy
vechir, kryla rozkrylyvshy,
vpav na horlycyu iz neba
stonastorchenyi korshak.
Skoro chodorom zachodyt'
shchyrym zlotom kuta brama
lisu, zalisu, uzlissya
i nastane blahovist'.

Ale kvitam dosyt' myti,
dosyt' doli, dosyt' chasu,
dosyt' yim zyttya i smerti –
vs'oho Boh yim dav spovna.
Toz pid lystya kruhopadom
v urochystosti vechirniy
mriyut' syni-syni aystry
bez radinnya i zurby. (ost 2 ryadky – 3)