Z toboyu insha. Znaty bilshe
Ne chochu, chto z nas krashcha, hirsha.
V ochach yiyi vohon palkyi,
Ya z bachu pohlyad kryzanyi.

Nevze tak vazko zrozumity:
Vona ne moze polyubyty,
Ty – yiyi char cherhova zertva,
Yiyi dusha davno vze mertva.

Pryspiv:
Chomu, chomu ty z neyu, ne zi mnoyu?
A ya vse maryu, maryu lysh toboyu...
Ne znayu, shcho meni, meni robyty –
Lyshe, lyshe toboyu vmiyu zyty...

Ale ne ya – vona z toboyu.
Ne mozu ya znayty spokoyu.
Lyshyvsya b spohad: ty i ya,
Ta navit' spohadu nema.

Znevazyv ty lyubov moyu,
Ta ne ubyv, bo shche lyublyu.
Choch shvydko ty mene zabudesh,
Shchaslyvym z neyu ty ne budesh.

Pryspiv

Nichoho ya ne chochu chuty –
Mynuloho ne povernuty,
Ale za tebe ya boyus',
Sama z, ya znayu, ne zihnus'.

Nima dusha u tyshi plache,
Bo znaye, shcho kolys' probachu
Yiyi, tebe, obman, strazdannya,
Ta ne probachu lysh kochannya...

Pryspiv

Chomu, chomu, chomu, chomu, chomu?!
Lyshe, lyshe, lyshe, lyshe toboyu?!
Chomu, chomu, chomu, chomu, chomu?!
Ty z neyu, z neyu, z neyu, ne zi mnoyu?!