Oy tam pry dolyni, harmatamy zrytiy,
Lezyt' ne vidnyni sichovyk ubytyi.

Kozac'keye tilo vid vitru zchornilo,
A lychko rozkvitle ziv’yalo, zmarnilo.

Ne zaplache maty ta y nad holovoyu,
Ne posadyt' m’yaty na mohylu tvoyu.

Bereza ne zronyt' lystkiv na mohylu,
I dzvin ne zadzvonyt', ne spovistyt' mylu.

Ne vykuye, brate, lit tvoyich zozulya,
Zakuye z harmaty vorozaya kulya.

Odyn bir zaplache nyshkom sered nochi
I voron zakryache, vyimayuchy ochi.

Odni rano-vranci vitry zaholosyat',
Vovky-siromanci kistky poroznosyat'.

I krov po dolyni nakryye murava,
Ta slava ne zhyne, strilec'kaya slava!