Dozyly, – staly Hospoda dilyt'.
Ne te, shchob blyzche chrest yoho yim stav chy slovo.
Ta ot znayshovsya blazen – kynuv klych.
Shcho treba tilo podilyt' chrestovo.
To, vydno, ye taki lukaviyi chasy.
Koly skazav brat bratu ce – moye, i ce – moye.
I chrest na hrudyach – palycey staye.
I b’ye u hrudy brata.
I koznyi znaye istynni slova,
V yakych ni slova, ni Chresta – nema.
Nu a vid nych – lysh zlist' i zaha krovi.
Shche vchora – vidrikalys'.
Nyni – dilym kupola.
Az Matir Boza – korchyt'sya vid bolyu.
Velykyi miy narid – shche ye tolpoyu.

Ya znayu tak –
Shche vchora, zavtra, nyni –
Ya zavzdy radyi istynniy lyudyni.
V yakoyi slovo – slovo, dilo – dilo.
V yakoyi ne smerdyt' ani dusha, ni tilo
Hordyneyu, zachlanstvom ta brechneyu.

Na sviti zle tvoryt'sya pid "Amin"
Z chasiv shche tych, koly lukavyi zmiy
Spokusoy Yevy vyviv lyudstvo z rayu.
Ukusom Yevy vyviv lyudstvo z rayu.
Z lyubovi brata vbyv nedobryi Kayin.
Z lyubovi brata vbyv nedobryi Kayin.
V hordyni lyudy nasmichalys' z Noya.
Za shcho Hospod' yim vidpuskav hrichy
Pekelnoyu vodoyu.
A z chasom v Rymi – vidpuskaly hrich za hroshi...
A my tut podilylys' na hozych ta nehozych,
I – b’yemos'. I – b’yemos'. I – b’yemos'.

Ya znayu tak –
Chto pered snom
Promyamlymt' tupo "Otche nash",
Toy – hrishnyk moze bilshyi toho,
Chto shche ne molyvsya.

Pryimayu vsich, veduchych ta zabludshych!
Ta vid yich sprav ya ostoron stoyu.
Bahatyi ya virshem, v boyach ne duzyi.
Lyubov’yu do blyznoho,
Lyubov’yu do blyznoho –
Na tim stoyu.
Stoyu ya ostoron, chy diysno ne potribni
Ci boli roz virshovani moyi...
Stoyav, dyvyvsya – poky ne vtoropav.
Narod – oslip, ohluch, sp’yaniv.
Ot sramnych dil, ta ot rechey solodkych.
I kresla pozolotych kupoliv –
Stupenyamy stayut' do teplych krisel!
Boze! Day rozumu.
Vidvedy svoyich syniv
Ot yich zlych sprav, ta ot yich dil ne bozych.

Ya znayu tak –
Moyim ye te, shcho v meni ta na meni!
Tomu cych dniv ya ne spryimayu nyni.
Tomu ya v tuzi, v boli.
V ciy lychiy hodyni.
Bo znayu tak –
Moyim ye te –
Shcho v meni ta na meni.