Skoro vechir...
Odynokyi lyst hnanyi vitrom prolitaye povz mene.
Vin syudy bilshe ne povernet'sya.
Ne povernus', mabut', i ya, bo navishcho?
Moye kochannya, yak toy zovtyi lyst,
Vono moze vpasty tilky do tvoyich nih...

Pryspiv:
Ne znayu ya, koly syudy pryidu,
Ta zalyshayu zamist' sebe
Ti kvity, shcho znayshov v sadu
Dlya tebe, dlya tebe.
A moze, zavtra ty proydesh os' tut,
De viter pelyustky kolyshe.
Ta znay, ya shchastya svoye tut
Zalyshyv, zalyshyv ya.

Mozlyvo viter pidchopyt' ocey kviten,
Do yakoho ne torkalysya tvoyi ruky
I ponese v svit zolotym zovtym lystkom.
Ni, krashche nechay bere yoho shvydka voda.

Pryspiv