Raz sydily-sydily ta y dumaly my,
Sydily ta y dumu my hadaly:
Chomu z ne sokoly, ne sokoly my?
Chomu z ne sokoly, chomu ne litayem?

Ya sobi ne dumav y ne hadav,
Shcho ya tez vmiyu litaty,
Poky meni druh ne pokazav
Yak svoyi kryla rozpravlyaty!

Pryspiv:
Sokoly-sokoly, soko-sokoly my!
Rozrizayem povitrya sribnym krylom!
Sokoly-sokoly, soko-sokoly my!
Nad zovtym zytom, pid synim nebom!

Tak vsi zyvut' sobi y ne dumayut', ne hadayut',
Shcho vony tez vmiyut' litaty!
Poky ne znaydet'sya toy,
Chto litaty yich bude navchaty.

Pryspiv