Raz sydiły-sydiły ta j dumały my,
Sydiły ta j dumu my hadały:
Czomu ż ne sokoły, ne sokoły my?
Czomu ż ne sokoły, czomu ne litajem?

Ja sobi ne dumaw j ne hadaw,
Szczo ja też wmiju litaty,
Poky meni druh ne pokazaw
Jak swoji kryła rozprawljaty!

Pryspiw:
Sokoły-sokoły, soko-sokoły my!
Rozrizajem powitrja sribnym kryłom!
Sokoły-sokoły, soko-sokoły my!
Nad żowtym żytom, pid synim nebom!

Tak wsi żywut' sobi j ne dumajut', ne hadajut',
Szczo wony też wmijut' litaty!
Poky ne znajdet'sja toj,
Chto litaty jich bude nawczaty.

Pryspiw