Ochi ne bachat' nochi, vucha ne chuyut' pravdy,
Horlo ne davyt' muchene slovo...
Vchyly tebe z dytynstva ne pomichaty vady,
Ne vypuskaty slovo na volyu...

Pryspiv:
Koly ty slipyi, koly ty hluchyi,
Koly ty nimyi, ehe z, – ty dovshe zyvesh!

Ty zakryvayesh ochi, ty zatulyayesh vucha,
Slovo v hlyboku torbu chovayesh...
Tak do samoyi smerti peretvoryshsya v mavpu –
Shcho znav, te zabuv, i znovu ne znayesh...

Pryspiv